Cape st Francis geskryf des 2010

Archie en Jack is die oujongkerels wat Maude Nel, my skoonma en my kinders se Granny, se broers was.
Hulle het in 1968 , die jaar toe Boelie(die seun van Johan(my man Philip se enigste broer) en Sonja) gebore is, die erf hier in Cape st Francis gekoop by Arnold Coetzee vir R5000.  Daar was net twee Fishermen Shacks op en na n jaar het John Booysen die huis gebou vir R18000.  Die hout  balke is nie reg ingesit nie en daarom vibreer die vloer altyd as jy daarop loop.
Johan en Sonja het met hul kinders en ook die twee ooms vir al die jare hier kom vakansie hou.

Archie derde van links agter en Jack agter heel regs met die ou huis in die agtergrond.

Na Archie se dood het Jack by Johan-hulle gaan bly en in 1996 het Johan gevra of ons die huis by Jack kan koop want hy het nie meer geld om die huis in stand te hou nie en hyt ook nie meer geld vir sy daaglikse onkostes nie.  Ons het toe ingestem en ooreengekom dat ons maandeliks aan Jack afbetaal.  Dit was in 1996.

Desember1996 het ons toe vir die eerste keer as n familie hier kom vakansie hou nadat ons die huis reggemaak het en nog vertrekke aangebou het.  Wilhelm Lochner was die argitek wat ons daarmee gehelp het en Willem Fick was die bouer.  Om van Pretoria af dinge by die see wil laat doen is omtrent onmoontlik so die huis soos hy vandag is is eintlik vir my n wonderwerk.
Daardie jaar het my ma en pa saam met ons gekom en Attie, my broer en sy gesin het ook voor kersfees hier kom kuier.  Eendag het ons besluit om te stap van Oesterbaai na Cape st Francis.  Johan Alberts het hier verby geloop en gese dit vat so n uur na n uur en n half.  My pa het ons almal met die kombi gaan aflaai inOesterbaai.  Die hondjies het ook saamgegaan en elke ou was gepantser met n vrugtesappie wat ons so na n halfuur, gedrink het.  Die kinders was kaalvoet want ons het gedink ons sal strandlangs loop.  By die huis het my ma, ouma Lien, haastig haar bestanddele reggekry om ons te verras met warm skons as ons terugkeer.

Rheinie agter 4e van links met haar donkerbril op

Die strandlopery het nie gerealiseer nie en ons moes begin oor rotse klim en klouter.  Later het ons gedink dit sou gouer gaan om deur die bosse te loop.  Daar was geen voetpaadjies nie en ons moes soms oor die bosse val.  Om elke draai het ons gedink dit sal die laaste draai wees en met skok agtergekom dat die vuurtoring net nie nader wil kom nie.  Toe ons uiteindelik by die draad van Cape St Francis kom was dit 6 ure later.  Toe my broer se dogter Rheini 18 jaar oud aan die einde van haar matriekjaar oorlede is was my droom om nog eendag weer Oesterbaai te stap met T-shirts aan waarop Rheini staan, ter nagedagtenis aan haar.  Wie weet miskien kan dit nog eendag waar word.

Laas jaar het n resep in die Sarie-kos van n tarentaal-pastei gesien en het begin soek na n tarentaal .   Bianca het uitgevind dat ek dit in Johannesbrug kan koop maar teen n fenomenale prys.  My swaer Johan het toe by sy seun Philippie n makou gekry en hier aangebring vir my.  Ek was nie lus vir die swart makou nie maar eendag besluit ek toe om dit voor te berei.  Ek het die makou in stukke gesny en n week in karringmelk ge marineer.  Twee dae se kook het gevolg en uiteindelik het ek sagte swart vleis gehad,  Ek het die bene verwyder en gedink al manier om die mense te kry om hierdie swart vleis te eet is om klein pasteitjies te maak wat ek met n soet jam bedien het.  Na so ses pasteitjies se vouery het ek vir Hendrik my bediende se seun gese ek dink hys lus om te leer om pasteitjies te maak.  Ek het hom gewys hoe om dit te vou en ons het die heelvakansie as ons gaste gekry het klein "wilds" pasteitjies bedien.  Ons het naderhand moeg geword daarvoor en ek sit nog met gevriesde pasteitjies.

die eend

Hierdie jaar het ons gedink dit gaan n eensame Desember wees met Carissa in Creutswald en Johan en Bianca in Singapoer.
Ouma wat nou 89 is het saamgekom en was nog so fiks dat sy appelkoosjam gekook het en ook 60 vetkoeke gebak het.  Ouma het kersoggend die prys gekry vir die oudste persoon by die kersdiens.
Die oudste twee kinders en hul wederhelftes het toe afgehad oor die kersnaweek en het sommer afgevlieg vir die langnaweek.  Wat n wonderlike verassing vir ons - spesiaal Luchelle wat pas swanger geword het!
Mostert se ma en dogter was ook hier vir kersfees.  Ingrid is n week vantevore geopereer vir kolonkanker en het met haar positiewe gesindheid bygedra tot n heerlike kersdag. Philip se broer het ook kom kuier en een van sy vriendinne was ook hier vir drie dae.  Johan Schoeman, Philip se eerste jaar  kamermaat het sy vrou Ina n jaar gelede verloor.  Sy het asbestose gehad en hul dogter Lizma wat in n rolstoel is agv Lupus was ook hier vir drie dae.

Sou hierdie huis by die see n plek wees om meer liefde te gee?  Sou hierdie huis n plek wees om meer om te gee vir mense wat dit nodig het?  Wat kan ons nog doen?
 en sal ons Bobby van Jaarsveld se nuwe liedjie:
"Spieeltjie spieeltjie se vir my, hoe sien ander mense my" maar ignoreer en dalk net ons hart volg?